Jelenia Skała
Wykorzystując sprzyjającą aurę, w okresie od września do listopada została przygotowana pod ubezpieczenie i ostatecznie wyposażona w stałą asekurację, popularna w latach 90-tych wśród wspinaczy jeleniogórskich, a obecnie nieco zapomniana Jelenia Skała.
Wspinaczkowa eksploracja Jeleniej Skały sięga końca lat 70-tych, gdy celem wspinaczek jeleniogórskiej ekipy (D.Łygas, M.Skop, M.Mielniczuk) były dwie rysy biegnące przez ścianę. Największe jak dotychczas „oblężenie” Jeleniej Skały przypada na przełom lat 80/90-tych, kiedy powstała gęsta siatka bardziej lub mniej sensownych linii wędkowych i prowadzeń TRAD, stanowiących dla jeleniogórskich wspinaczy przydomowy „poligon” pomiędzy wypadami w Sokoliki. Niekomfortowa pod względem psychicznym (poza rysami) asekuracja do prowadzeń TRAD wymusiła dobicie popularnych jeszcze wtedy haków i kilku spitów M8. Niestety nie przetrwały próby czasu. Plakietki skradziono, a haki przy próbie wybicia połamano. Od tego momentu wzmożona aktywność wspinaczkowa na Jeleniej Skale praktycznie ustała.
Postanowiliśmy ten stan rzeczy zmienić i przywrócić wspinaczom ten całkiem ciekawy sektor. Konsultacje środowiskowe ustaliły kierunek działań. Biorąc na „warsztat” Jelenią Skałę zależało nam na przygotowaniu najciekawszych linii, z możliwością prowadzenia licznych wariantów bez konieczności nadmiernego „zaśmiecania” ściany ringami.
Obecnie na Jeleniej Skale biegnie 6 dróg wyposażonych w komplet ringów oraz dwie drogi TRAD. Wszystkie drogi posiadają możliwość zjazdu z zainstalowanych stanowisk. Trudności dróg oscylują w przedziale od III do VI.1+/2, przy czym są to propozycje, które czekają na weryfikację. Wyceny dotyczą najtrudniejszego wariantu konkretnej linii, której naturalnym ograniczeniem są kanty lub rysy, co oznacza, że korzystanie z w/w naturalnych ograniczników stanowi łatwiejszą wersję drogi.
Prace porządkowe i przygotowawcze pod ubezpieczenie sektora prowadzili Jan „Abend” Wieczorek, Piotr „Lucek” Galla, Robert „Szopa” Markowski, Maciej „Pętla” Pętlicki i Konrad „Konradowski” Burzawa. Prace montażowe wykonali Maciej Pętlicki i Konrad Burzawa, ekiperzy PZA zrzeszeni w Sudeckim Klubie Wysokogórskim. Materiały, ringi, stanowiska zjazdowe i klej pochodziły ze środków własnych oraz funduszu PZA.
Prowadzone są rozmowy i wizje lokalne z Nadleśnictwem Śnieżka. Dotyczą przeprowadzenia prac wycinkowych mających na celu odsłonięcie sektora oraz okolicznych połaci grzędy skalnej co znacznie wpłynie na atrakcyjność rejonu. Prace mają być wykonane jeszcze w tym roku.
SEKTOR A (centralny)
Jelenia Skała to grzęda skalna o długości około 100 metrów wyrastająca ze zbocza wzgórza Jeleniec (420 m n.p.m.) opadającego stromo w kierunku zachodnim do doliny Radomierki, w Jeleniej Górze-Grabarowie. Zbudowana z młodopaleozoicznych granitów porfirowatych (odmiana miła w dotyku). Opisywany sektor, którego wysokość dochodzi do 14 metrów, stanowi obecnie najciekawszy pod kątem działalności wspinaczkowej fragment grzędy skalnej.
DOJAZD
Wzgórze Jeleniec z Jelenią Skałą leży przy drodze krajowej nr 3 (Szklarska Poręba – Jelenia Góra – Bolków), w pobliżu węzła Grabarów stanowiącego początek nowopowstałej, południowej obwodnicy miasta (kierunek Karpacz). Dla mieszkańców Jeleniej Góry łatwo dostępna i dobrze skomunikowana (autobus miejski nr 2, ścieżka rekreacyjna od strony osiedla Zabobrze). Wybierając się samochodem (bez względu na kierunek, z którego zmierzamy) należy wjechać do Grabarowa w ulicę Batalionów Chłopskich (pomiędzy nowym mostem na rzece Bóbr i nowym wiaduktem węzła Grabarów – kierunek Serwis Citroen i zatrzymać się z lewej strony za mostkiem przy potoku Radomierka. Pieszo mijamy gospodarstwo rolne (dawny PGR), które obchodzimy lewym skrajem łąki docierając do polnej drogi prowadzącej w stronę widocznego wzgórza Jeleniec. Kontynuujemy spacer lewym (zachodnim) skrajem wzgórza. Po około 50 metrach skręcamy w prawo i kierujemy się w stronę widocznego muru skalnego.
Mimo, że wzgórze Jeleniec widoczne jest dość dobrze z drogi, to samo dojście za pierwszym razem może sprawić pewien kłopot.
Dla pewności współrzędne geograficzne N50°54’20.43″, E15°48’8.00″ i mapka.
Mapka udostępniona przez firmę PLAN z Jeleniej Góry.
Jelenia Skała, Grabarów:
- Rufio III TRAD (Stz*)
- KS V+ (4R+Stz*)
- Mordownia Wieczora VI+ (5R+Stz)
- La Gillette VI.1+/2 (6R+Stz)
- Hirschberg VI.1+ (6R+Stz)
- Ząb Sztajfoli V TRAD (Stz)
- Blue Ostrige VI.1 (5R+Stz)
- O.K. VI+ (4R+Stz)
- Projekt rezerwacja (Stz)
Stz* – stanowisko zjazdowe na bocznej płycie, niewidoczne od podstawy ściany
!!!! W SEKTORZE OBOWIĄZUJE CAŁKOWITY ZAKAZ TECHNIK DRY-TOOL !!!!
Mimo, że w Karkonoszach już postraszyło zimą (2 grudnia 2013) – zapraszamy do zapoznania się ze wspinaniem na Jeleniej Skale.
Sektor osłonięty jest od wiatru co sprzyja wspinaniu w chłodniejsze, wietrzne dni.
Życzymy udanych prowadzeń.
Bobrowe Skały
w związku z planowaną akcją ekiperską poszukujemy informacji na temat historii eksploracji wspinaczkowej Bobrowych Skał prosimy o kontakt osoby posiadające jakiekolwiek informacje na temat powstawania tam dróg wspinaczkowych, aktualnych rezerwacji i projektów. Może sami się tam kiedyś wspinaliście, a może ktoś ze znanych Wam osób??…
kontakt:
Marcin 'Rutek’ Rutkowski: mhr@pnet.pl
Bartek 'Tarwac’ Tarwacki: tarwac@wp.pl
4 września 2008 – SZWEDZKIE SKAŁY cz.1
Czerwcowe eksploracje zespołu”Barteq & Lucek” docierały w nieco wyższe partie karkonoskiego granitu. Jedna z propozycji przygotowanych przez naszych klubowych wspinaczy to „Szwedzkie Skały”. Skały znane od czasu, kiedy tam stoją, czyli od zawsze. Co do materiałów odnośnie ich historycznej części eksploracji pod kątem wspinania też jak zawsze, czyli brak danych.
Lucek i Barteq powstrzymują się przed wprowadzaniem własnych nazw i przypisywaniu sobie pierwszych przejść poszukując informacji o ewentualnych działaniach w w/w sektorze.
Drogi poprowadzili od dołu na własnej asekuracji a ich przebieg opisali w przekazanym materiale.
Do „Szwedzkich Skał” można dotrzeć kierując się z Jeleniej Góry do Borowic. Tam z parkingu na skrzyżowaniu Drogi Sudeckiej i Drogi Chomontowej udajemy się na południe, Chomontową Drogąa póżniej ścieżką w górną część Doliny Myji.
Na początek TOPO”DOLNEJ ŚCIANY” z drogami 4,5,6.
Kolejne szkice „WIELKIEJ TURNI” i „MAŁEJ TURNI” już wkrótce.
DOLNA ŚCIANA:
1.VI+ (TRAD) 27m..Start skośną rysą kierującą się w prawo, która przechodzi w system pionowych rys prowadzących na wierchoł.
2.VI+ (TRAD) 27m. Start pionową ryską, następnie płytami środkiem ściany, wyjście na wierchoł przez przerysę.
3.VII (TRAD+) 27m. Start lewą stroną ściany nie wchodząc do zacięcia z
lewej strony, po dojściu do poziomej rysy mały trawers w lewo, kominkiem
omijając 3 metry gładkiej płyty a następnie w prawo lepiej urzeźbionymi
płytami do przerysy z drogi obok.
Materiały – Barteq
Foto – Lucek
Szkice – Maciej
TOPO – uwagi i przemyślenia Maćka Pętlickiego
Analizowałem ostatnie dyskusje i
polemiki imprezowo-kuluarowo-portalowe dotyczące:
– amoku eksploratorskiego w naszych szeroko pojętych granitowych okolicach
– a przede wszystkim niejasności związanych z rezerwacjami projektów, dostępnością projektów otwartych i zaawansowaniem na nich prac
– a także pierwszymi prowadzeniami i stylem przejść
proponuje podwieszenie na stronie działu TOPO.
Co do spraw technicznych -jak ma to wyglądać – sprawa otwarta, rozwojowa.
Mile widziane wszelkie sugestie, co do wyglądu i funkcjonowania. Wysyp nowych dróg w ciągu roku jest duży a przepływ informacji jest ciągle nikły. Sporadycznie pojawiają się informacje o niektórych z nich, lecz niestety w różnych formach i różnych miejscach.
Z własnego doświadczenia wiem ze usuwane są z niewiadomych powodów standardowe oznaczenia z zarezerwowanych projektów. /repy z pierwszego przelotu na projekcie/.
TPOP nie będzie działem ograniczonym do granitowych okolic, choć na informacjach regionalnych będzie raczej zależało nam wszystkim najbardziej, by działając lokalnie nie błądzić jak dziecko we mgle. Warto przekazać info o możliwości przesłania materiałów do działu TOPO od osób niezwiązanych bezpośrednio z Sudeckim KW a działających w Grit-owej Kotlinie.
Podsyłam wiec by nie być gołosłownym szkice baldów Wzgórza Paulinum wykonane w/g opisu Bartqa.
Maciej Pętlicki
SCHEMAT OPISU:
Rejon:
Nazwa Turni / wystawa:
Autor projektu: Maciej Pętlicki
Nazwa robocza drogi:
Data powstania projektu:
Zaawansowanie projektu : otwarty / rezerwacja
Asekuracja: własna / wyposażona w stałe punkty
OBRAZKI:
BARBERINE – Szwajcaria
Przyjaciolom z Jolly Roger Club of Chamonix
Barberine to ostatnia wioska w nienaruszonym stylu góralskim w okolicy Chamonix. Od kilkunastu lat stała się ona „mekką” miejscowych i zagranicznych wspinaczy a także amatorów canyoningu.
Barberine jest świetnym, zapasowym poligonem wspinaczkowym podczas częstej zlej pogody w masywie Mont Blanc.
Zachodnia ekspozycja ścian pozwala na późne popołudniowe wspinanie, nawet do końca listopada.
Na dolnych płytach ( 5c – 6a) długość dróg: 2-3 wyciągi, w górnej części ściany 200 – 300m.
Na prawo od dolnych płyt (i nieco wyżej) kilka krótszych wspinaczek, lecz ich ostatnie wyciągi są najtrudniejszymi „momentami” dolnej części (5c – 6b)
Nieco poniżej tych ostatnich – kilkumetrowy blok (5c-6a+) będący testem dla wspinaczy nieoswojonych z escalade „na tarcie” w stylu Fontainebleau! (niektórzy wyśmienici wspinacze z Krakowa mieli tutaj niewielkie problemy!)
Górna część Barberine to grandes voies (200 -250m). Aktualnie istnieje w tej chwili 10 dróg, w tym osiem na połaci środkowej, dwie na peryferiach, w pobliżu Gietroz. W okolicy tych ostatnich dróg dwa nowe obszary w pełnej ekspozycji (liczne krótkie drogi: Genésis i Downstairs)
Na prawo od Barberine (naprzeciwko stacji Châtelard) znajduje się inna skalna szkółka – Gietroz. Według legendy pierwsze drogi na Gietroz i Barberine zostały otworzone przez nudzących się celników z pobliskiego przejścia granicznego (10 minut od stacji).
Wyżej ponad Wielką Kaskadą dwie inne szkółki: Les Passets du Bas et Les Passets du Haut (40 minut marszu).
Wspinaczka na Barberine jest sympatyczna, dolne płyty w typowym „kobiecym stylu”.
Nawet dla dobrych wspinaczy pierwsze zetknięcie z płytami Barberine zmusza do zmiany techniki. Wspinaczka przypomina raczej wspinanie w piaskowcach.
Obecnie drogi są wyposażone w nity i ringi. W latach 80-tych – kiedy zostały otworzone pierwsze drogi na Barberine – wspinanie na pierwszego wymagało dobrych nerwów: brak nitów, słabo trzymające się haki w płytkich, płytowych szczelinach.
Dojazd autem:
z Chamonix droga R.N. 506 w kierunku Martigny. 300m przed granicą francusko-szwajcarską (Châtelard) skręcić w lewo do wioski Barberine. Samochody należy parkować przed wioską, zaraz po zjeździe z RN 506.
Dojazd pociągiem:
linia Chamonix-Martigny (stacja kolejowa: Châtelard w Szwajcarii)
Skałki znajdują się na terytorium Szwajcarii. Zalecane jest więc zabranie z sobą paszportu (dowód osobisty ważny jest tylko w UE)
Niezbędny sprzęt:
lina 50m, 10-12 expresów, kask!!!!( czasami leci z góry !!)
Dojście pod skały:
z parkingu w górnej części wioski, za muzeum, w prawo przez pastwisko, następnie przez mostek nad potokiem i wyraźną ścieżką pod dolne płyty (10 minut)
Dla amatorów canyoningu:
z wioski 25 minut pieszo w stronę Wielkiej Kaskady. Stanowiska zjazdowe są wyposażone.
Dla amatorów kąpieli w lodowatej wodzie:
na lewo od mostku liczne rozlewiska w potoku. Kąpiel doceniana szczególnie podczas letnich upałów.
W wiosce: lokalne muzeum.
W sezonie letnim (lipiec – sierpień) w Barberine pojawiają się liczni, sezonowi mieszkańcy.
Przy ścieżce wiodącej do skałek, w ostatniej chacie po prawej, mieszkał kiedyś J-C Lafaille (zginął na Makalu zimą 2006)
Opis dróg na zdjęciach
1. Balade au bout des combes, 6a+ obowiązkowe (minimum bez łapania sie haków)
2. Vipere au pied, 6a obowiązkowe
3. Sylvie phobie, 6b obowiązkowe
4 .Bon voyage, 6b obowiązkowe
5. The Mirrors of the Ceiling,6b obowiązkowe
6. Meduse, 6a obowiązkowe
7. La Barbourine, 6a+ obowiązkowe
8. Tour de chauffe, 6a+ obowiązkowe
9. Si le lichen ne revenait pas, 6b obowiązkowe
10. Autoroute Blanche, 6a obowiązkowe
11. Zejscie z dolnych płyt i z grandes voies po zjazdach (najlepszy droga Vipere au pied)
B – Blok
PP – Prawe plyty
DP – Dolne plyty
DS – Downstairs
G – Genésis
Sowiniec czyli wspinanie w okolicach Szklarskiej Poręby
Sowiniec – a dokładniej Sowie Skały znajdujące się na wzgórzu Sowiniec (675 m.n.p.m.) to mały ogródek wspinaczkowy.
Dojazd:
By dotrzeć do skał, kier się na Kościół Bożego Ciała w Szklarskiej Porębie Górnej. Parking pod kościołem i pieszo szlakiem niebieskim do skał. Czas podejścia – ok. 5min.
Sowiniec niektórym znany jest od dawna; dzięki owym niektórym został też pierwszy raz wyposażony w elementy stałej asekuracji i podany do wiadomości w internecie. I dzięki owym nielicznym zainteresowałem się Sowińcem jako potencjalnym miejscem do ćwiczeń w sezonie letnim.
Pierwsza wizyta w tym urokliwym miejscu okazała się strzałem w dziesiątkę i teraz wybieram się tam regularnie jak często mogę. Formacje skalne obfitują w drogi o dość szerokim spektrum skomplikowania, od prostego Trawersu idealnego do ćwiczeń, po drogę widniejącą pod numerem dziewiątym, której sforsowanie proste nie jest i solowego wykonania prędko się nie doczeka. Długi trawers jest bardzo urozmaicony, chwyty od małych skrawków po buły i klamki w kilku miejscach porośnięty mchem. I na tym nie koniec, bo za punkt honoru postawiłem sobie spiralne obejście Turniczki od startu 13. do topu 12. Będzie to ciekawym urozmaiceniem.
Róg Odyna, Normalni cesta, Pikuś, Anielski oraz Diabelski wynalazek i Kubotek zostały już kiedyś opublikowane na stronie Karkonoskiego Klubu Wysokogórskiego, jednak witryna nie była od dawna aktualizowana i obecnie mamy ponad dwukrotnie większą ilość dróg i kilka przystawek, zaś materiału do kompozycji kolejnych nie brakuje.
Wszystkich miłośników problemów wspinaczkowych zapraszamy w to malownicze miejsce, komponujcie problemy i podnoście skalę trudności.
Górskie pozdrowienia!!!
Jaqb „Jasza” Matusiak
Drogi wspinaczkowe na Sowińcu:
Turniczka
1. Róg Odyna VI, 5R
2. Normalni cesta VI+, 5R
Sowiniec Właściwy:
3. Pikuś IV, DDS, OS solo free
4. Anielski wynalazek, VI.1+, DDS + 4R.
5. Kubotek, IV, DDS, OS solo free.
6. Diabelski Wynalzaek, VI. 3+, DDS + 4R.
7. Wariant do drzewka, VI, solo free
8. Gdzie są moje pierogi, VI
Druga skałka:
9. Tofu na klatę, VI
10. Saturator, VI
11. Pizza Driver, IV
Turniczka, strona północna:
12. Wojtek, IV
13. Trawers, III
14. Trawers + Wojtek, IV
15 . Długi Trawers IV.